ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

Κυριακή πρωί και τι καλύτερο από το να πας μια εκδρομή. Σηκώνεσαι έστω και με γκρίνια, έστω και αν ακόμα δεν έχει ξημερώσει, έστω και να έχεις κοιμηθεί μόνο κάποιες ώρες, ντύνεσαι και προχωράς για το σημείο συνάντησης, στα αγάλματα.

Βλέπεις το λεωφορείο καθώς και άλλο πολύ κόσμο να περιμένει και εκείνος όπως και εσύ. Να ξεκινήσετε.

Κάθεσαι αναπαυτικά στη θέση σου. Πιάνεις γαλαρία με την παρέα σου, μιλάτε για λίγο, μέχρι που έρχεται και ο διοργανωτής της εκδρομής ο Δημήτρης να δει αν όλα είναι εντάξει. Μετράει τα άτομα και δίνει το σήμα... Ξεκινάμε!!

Ακούς ραδιόφωνο, ακούς ομιλίες. Συζητήσεις μεταξύ φίλων. Ακούς τη Δέσποινα τη φίλη σου να εξιστορεί μία ιστορία ενώ ο Κώστας με τον Γιώργο φίλοι σου και εκείνοι μιλάνε για μουσική, τραγούδια και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς.

Και το λεωφορείο συνεχίζει το ταξίδι του. Πρώτος προορισμός είναι οι Δελφοί. Μέχρι να φτάσετε όμως...Προλαβαίνεις να κοιμηθείς μία ώρα. Βασικά, εντάξει, σε νανουρίζουν οι φωνές και κάπως έτσι κοιμάσαι... Ξυπνάς λίγο πριν φτάσετε..

Πρώτη στάση Δελφοί. Δύο ώρες στη διάθεσή σου να πιεις καφέ και να γυρίσεις την πόλη. Χαζεύεις τα αρχαία. Είναι μία αρχαία πόλη άλλωστε. απολαμβάνεις τη θέα. Κάθεσαι για καφέ και τη χαζεύεις.
Ο ήλιος σε χτυπάει. Συζητάς με τους φίλους σου και κάπως έτσι περνάει η ώρα.

Περπατάς ξανά προς το λεωφορείο. Αγοράζεις και από ένα μαγνητάκι για το σπίτι. Επόμενη στάση Αράχωβα. Κατεβαίνεις μετά από είκοσι λεπτά και αρχίζεις την εξερεύνηση. Έτσι και αλλιώς έχεις έξι ώρες στη διάθεσή σου.

Ανεβαίνεις τα γραφικά σοκάκια της Αράχωβας και κοιτάς τα πετρόχτιστα κτίρια. Μυρίζεις τον καθαρό αέρα και χαζεύεις τα χιονισμένα βουνά. Ανεβαίνεις στις πιο ψηλές εκκλησίες και τους πύργους της πόλης. Χαζεύεις τη θέα και τα τζάκια που καπνίζουν από τα σπίτια. Περπατάς στο κέντρο. Βλέπεις όλους με τα ρούχα του σκι. Άλλοι πάλι είναι σαν και εσένα. Επισκέπτες κυρίως, κουκούλωμενοι μέχρι πάνω. Βλέπεις, όπως και εσύ, δεν είναι συνηθισμένοι στο τόσο κρύο. Κάθεσαι έξω σε μία καφετέρια με μεγάλες άσπρες μαξιλαρες και βελέντζες στον καναπέ στην οποία σου δίνουν και κουβέρτα και πίνεις το καυτό τσάι σου στην κυριολεξία έξω στο κρύο..

Χαζεύεις τον κόσμο, νιώθεις το κρύο. Λες τις βλακείες σου. Η ώρα πέρασε και το μεσημέρι έχει ήδη φτάσει για τα καλά. Σηκώνεσαι και πας να φας. Κάθεσαι σε ένα ζεστό ταβερνάκι με υφαντά κρεμασμένα στον τοίχο. Χαζεύεις το υφαντό. Είναι τόσο όμορφο. Είναι τόσο καλή η δουλειά.

Απολαμβάνεις ψητά κρέατα, πατάτες και κρασί. Γελάς και η ώρα περνάει χωρίς καν να το καταλάβεις.

Σηκώνεσαι, πληρώνεις και αποφασίζεις να πας να φας και ένα γλυκάκι για το καλό. Κάθεσαι δίπλα στο τζάμι και βλέπεις απέναντι σου έναν πύργο με τεράστιο ρολόι. Παραγγέλνετε και οι τέσσερις μαζί από ένα γλυκό και τρώτε λίγο από όλα. Συνδυάζεται έτσι σοκολάτα και κρέμα..

Και η ώρα του γυρισμού έχει φτάσει. Προχωράς προς την έξοδο της Αράχωβας. Το κρύο έχει αρχίσει πια να γίνεται τσουχτερό. Φτάνεις στο λεωφορείο. Επιβιβάζεσαι, κλείνεις για λίγο τα μάτια σου και ακούς τη φωνή της αναχώρησης.

Τα φώτα του λεωφορείου σβήνουν. Μια πολύ όμορφη Κυριακή έχει φτάσει στο τέλος της. Μία Κυριακή που σου θυμίζει τα φοιτητικά σου ταξίδια. Εκείνα τα ταξίδια τα παρεΐστικα. Εκείνα τα ταξίδια που επιβάλλεται να κάνεις έστω και μία φορά το μήνα. Έστω και για μία ημέρα.

Είναι τα ταξίδια εκείνα που σε βοηθάνε να ξεφεύγεις από την καθημερινότητα σου, να βλέπεις καινούργια μέρη,να γνωρίζεις καινούργια άτομα. Ακόμα και αν είναι μόνο για μία ημέρα, για λίγες ώρες. Άλλωστε σημασία έχει να έχεις απολαύσει το ταξίδι όχι τον προορισμό.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στον Δημήτρη Μιχαλάρα και σε όσους συντέλεσαν στη χθεσινή εκδρομή. Ελπίζουμε και σε άλλα τέτοια ταξίδια.

Και όσο για εσάς που αναρωτιέστε που θα βρείτε πληροφορίες, μην ανησυχείτε, καθώς μία επίσκεψή σας στη σελίδα Πάμε Εκδρομή στο Facebook θα σας λύσει όλες τις απορίες.