Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

ΑΠΟ ΣΕΡΡΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Κυριακή 29 Οκτωβρίου.. Το ξυπνητήρι χτυπάει κατεβαίνω μαζί με την Κική και τη Δήμητρα να φάμε πρωινό.. Η Κική θα έφευγε με τη Δήμητρα για Θεσσαλονίκη προκειμένου να παρουσιάσει και εκεί τις δύο ποιητικές της συλλογές...

Γυρνάμε στο δωμάτιο, τα κορίτσια αναχωρούν εγώ κάνω ντους και ετοιμάζω τα πράγματα μου.. Βλέπεις θα εμένα σε σπίτι αφού το ξενοδοχείο ήταν μόνο για μια ημέρα...

Βλέπω στο FB ξύπνια την Ιωάννα.. μετακομίζω για λίγη ώρα στο δωμάτιο. Μετά με παίρνει η άλλη Ιωάννα να πάμε για καφέ και μετά όλοι μαζί θα πηγαίναμε για φαγητό.. Κατεβαίνουμε από το ξενοδοχείο, καθόμαστε για καφέ και κατά τις 3 πηγαίνουμε για φαγητό..

Ερωτεύομαι τις Σέρρες καθώς περπατάω. Είναι όλα μαζεμένα, έχει πάρκα και κυρίως...έχει ποδηλατόδρομο εν αντιθέσει με τη Χαλκίδα. Βλέπω κάποιους με ποδήλατα, άλλους με τα πόδια.. Φτάνουμε στο μαγαζί και η παραγγελία αρχίζει...


Κάπου εδώ οφείλω να πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Δημήτρη, το αγόρι της Ιωάννας, αφού χάρη στην εξυπηρέτηση του βρήκαμε τραπέζι και απολαύσαμε ένα λουκούλλειο γεύμα με κολοκυθάκια, φέτα με σουσάμι και μέλι, σαλάτες και φυσικά ατομική μερίδα που έτρωγαν δύο άτομα.. όχι ένα.. Η δε αποκορύφωση ήταν η κρέπα τεραστίων διαστάσεων με παγωτό μέσα και η αφιέρωση...«Από τις Σέρρες με αγάπη στη Χαλκίδα»!!


Τρώμε την κρεπα, η Μαρία μας παίρνει τηλέφωνο και αποφασίζουμε να πάμε για καφέ.. καθόμαστε στην πλατεία , γνωρίζουμε τους κουμπάρους και μια πολύ καλή φίλη της Μαρίας, τα γλυκά ανοίγονται μπροστά μας και η συζήτηση ξεκινάει.. Η ώρα περνάει και ο Γιάννης προτείνει να συνεχίσουμε και κάπου αλλού...

Επόμενη στάση το «Φιλοsophy artistic cafe».. Το ερωτεύτηκα αυτό το μαγαζί... Ήταν τόσο όμορφη η διακόσμηση του... Καθόμαστε εκεί, πίνουμε ρακόμελο και συζητάμε για το γάμο και πόσο όμορφη ήταν η όλη εμπειρία..


Επιστρέφοντας στο θέμα μας όμως...ο Γιάννης της Γιάννας ρίχνει στο τραπέζι τη Δευτέρα να πάμε και Θεσσαλονίκη.. Εκείνος είχε επαγγελματικό ραντεβού και εμείς απλά θα πηγαίναμε για καφέ... Δε δυσκολεύτηκε να μας πείσει.. όλοι συμφώνησαν χωρίς δεύτερη σκέψη...


Το βράδυ κύλησε όμορφα και η ώρα του ύπνου έφτασε...  Η Θεσσαλονίκη μας περιμένει..


Ξυπνάω το επόμενο πρωί.. Η Μαρία είχε φύγει να κάνει κάτι δουλειές πριν την κατεβάσουμε εμεις Χαλκίδα.. Μέχρι τότε πάμε για καφέ στο Cityzen.. Άλλο υπέροχο μαγαζί και με θέα όλες τις Σέρρες!


Απολαμβάνουμε τον πρωινό-μεσημεριανό καφέ και περιμένουμε τη Μαρία. Πάμε σπίτι της, φορτώνουμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο, χαιρετάμε τους γονείς της και αναχωρούμε. Σταματάμε για τα καθιερωμένα τουλουμπάκια που φημίζονται οι Σέρρες και η Θεσσαλονίκη μας περιμένει..

Θεσσαλονίκη είσαι μια στον κόσμο δεν είναι άλλη..


Μια ώρα μετά παρκάρουμε το αυτοκίνητο και η παραλία της Θεσσαλονίκης ξεδιπλώνεται μπροστά μας.. Νιώθω μια ρίγη.. είχα να έρθω από φοιτήτρια.. προχωράμε και χαζεύουμε.. ο Λευκός Πύργος δεσπόζει επιβλητικός.. Σημάδι ιστορίας, σημάδι αντοχής στο χρόνο.. Βγάζουμε φωτογραφία και καθόμαστε στην προβλήτα.. Εκεί, κοντά, στις ομπρέλες... Να περιμένουμε τη Γιάννα, τον Γιάννη και τη Μαρία να έρθουν και εκείνοι Θεσσαλονίκη αφού τελειώσει το επαγγελματικό ραντεβού του Γιάννη..

Στο ενδιάμεσο γνωρίζουμε και τον φίλο και συγκάτοικο της Ελένης στα Γιάννενα και αφού έρχονται και τα παιδιά Θεσσαλονίκη πάμε να φάμε στο μαγαζί "Γιατί έτση". Υπέροχο μαγαζί με πολύ καλό φαγητό και διακόσμηση παντού με τον Αρκά! Τρώμε από μια κυπριακή πίτα, χαιρετάμε τον μαγαζάτορα και ξεκινάμε για τα αυτοκίνητα.. Η επιστροφή στη Χαλκίδα έφτασε..


Πριν όμως... Μια στάση στα Μικέλ για καφέ και λίγο περπάτημα στην Τσιμισκή είναι επιβεβλημένο.. Α και μια ακόμα στάση για να προμηθευτούμε τα γνωστά Τρίγωνα Θεσσαλονίκης.

Μπαίνουμε στο αμάξι, κλείνω τα μάτια και νιώθω μια γαλήνη.. Ήταν ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο νέες εμπειρίες, γεμάτο χαρά, με καλούς φίλους και νέες γνωριμίες.. Ένα Σαββατοκύριακο που ήρθα σε επαφή με ανθρώπους έξω καρδιά και πολύ φιλόξενους.. Φημίζεται άλλωστε η Βόρεια Ελλάδα για τους κατοίκους της....Υπόσχομαι να έρθω ξανά σύντομα .. Τον Σεπτέμβρη σε έναν ακόμα γάμο..


Η νύχτα έχει πέσει, τα φώτα του αυτοκινήτου φωτίζουν τη σκοτεινή εθνική, τα τούνελ διαδέχονται το ένα το άλλο και εγώ απλά χαμογελώ... Για μια ακόμα εμπειρία, για ένα ακόμα ευτυχισμένο ζευγάρι φίλων μου, για ένα ακόμα ταξίδι, για κάποιες ακόμα στιγμές.. Τις στιγμές της ζωής μου που τις κρατάω καλά φυλαγμένες στην καρδιά μου.. τις στιγμές εκείνες που γεμίζουν το βιβλίο μου...

Υ.Γ. 1 Να ζήσετε Αντώνη και Μαρία! Πάντα ευτυχισμένοι να είστε και καλούς απογόνους!! Σας ευχαριστώ τόσο πολύ για τη φιλοξενία και για την τόση χαρά που μου δώσατε...

Υ.Γ. 2 Και όσο για εσάς καλοί μου φίλοι που αντέξατε τη γκρίνια μου μέχρι να πάρω τα τουλουμπάκια για τη φίλη μου σας ευχαριστώ! Σας ευχαριστώ για αυτό το όμορφο Σ/Κ που ξέρω ότι δε θα ήταν τόσο όμορφο αν δεν ήμασταν όλοι παρέα!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου